Vandaag voor het eerst een piepklein voorproefje van de Alpe d'Huez: 
we 'beklommen' namelijk de Lemeler- èn de Archemer berg!
Deze bergen maken deel uit van een stuwwal, ontstaan in de ijstijd, zo'n 200.000 tot 150.000 jaar geleden.

Wij, Ina, Gé, Dirkje, Jennie, Hennie, Annie, Truus, Henny en Roelie zijn gestart vanaf camping De Lemeler Esch. De route ging vrijwel geheel over onverharde paden en we klommen naar zo'n 78 m hoogte. Jammer genoeg was het weer niet helemaal helder, maar we hebben toch genoten van prachtige vergezichten!

Het was goed te merken dat het vandaag allemaal wat zwaarder was, we zijn een aantal keren gestopt om even wat te eten, te snoepen of te drinken. 
Zelfs het plassen was zwaarder...immers: "ai moet hurk'n met zere been'n ist moeilijk om weer in de been'n te komm'n".
Slechts één van onze wandelmaatjes kwam fluitend achter de rododendrons vandaan! Hoe heette dat liedje ook alweer?
(Zie onderaan deze pagina).
Maarre, zijn die plastuitjes nog te koop?

Park 1813
In 1913 is op de Lemelerberg een bijzonder park aangelegd ter ere van het honderdjarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden. [Klik hier voor meer info over het Koninkrijk der Nederlanden].
Het beeld van de leeuw kent iedereen wel. Het verhaal er achter is minder bekend. De leeuw maakt deel uit van Park 1813, net als de lanen met namen van de begunstigers van dit park en het sterrenbos: acht paden komen samen bij een middelpunt en vormen zo een ster. 

In het midden van de ster ligt de gedachtenishoek. Daar kon je een boom planten en die noemen naar bijvoorbeeld een gestorven familielid of naar jezelf. Het sterrenbos met daarin de gedachtenishoek worden weer in ere hersteld.

Welke boom zou door ons geplant kunnen worden?
De Linde! 
Deze boom staat namelijk symbool voor bescherming en verbondenheid van de gemeenschap.
Hoe toepasselijk voor de Kerkactiefgangers!

We hebben er 3 uur, 18 minuten en 42 seconden over gedaan en hebben 757 kilocalorieën verbruikt!
Vanmiddag is trouwens een nieuw woord voor de Dikke van Dale ontstaan...
Zoals op de foto te zien is hebben we 12,52 km gewandeld, maar door de onverharde paden en het beklimmen van de Archemer-, de Lemeler- en nogmaals de Archemerberg was het aantal gevoelskilometers minstens 20!  

Dit was dan ook duidelijk te horen in het Boscafé: zere heupen, zere voeten, zere knieën, zere rug, koud, stijve benen, zweet achter de ellebogen, kortom een stel zeer fitte en soepele vrouwmensen...
We genoten van een heerlijke kop koffie/chocolademelk of thee,
want wat smaakt dat lekker na zo'n wandeling! 

Dames van het Boscafé, bedankt voor jullie gastvrijheid (want het was al na vijven...). Hier komen we zeker nog eens terug!

[Bekijk hier de website van het Boscafé]

Ook Hennie, Annie en Dirkje hebben vandaag 10 kilometer gewandeld. De route begon in de Grachtstraat en voer langs de Paterswal, de Dalweg, de Garstenweg, de Sibculoseweg via Landal Park De Vlegge terug naar de Grachtstraat.

Wandelen is heerlijk, maar gaandeweg, al conditie opbouwend,
gaat er wel heel veel tijd in zitten!
Toch proberen we allemaal om minstens 3 x per week te wandelen, maar soms is dat wel lastig.....
Vanmiddag moest ik op de revalidatiepoli zijn en had bedacht dat hier een mooie combi in zou zitten. Een lift regelen naar het ziekenhuis en weer lopend terug. Onderweg kon ik zo ook nog ff een viaductje (Duitslandweg) meepakken, ook niet verkeerd. 

Klein probleempje leek de "Dry Needling" behandeling te worden, volgens de behandelaar was het verstandig rustig aan te doen na de behandeling. Het Alpe 'd Huez verhaal uitgelegd en aangegeven dat we al geruime tijd in training zijn. Min of meer toestemming gekregen om toch te gaan lopen ;-) Stoppen bij pijn....

Ging boven verwachting goed, viaduct was appeltje-eitje, wel een klein dipje op de Duitslandweg, het begon te regenen/natte sneeuwen (brrrr koud), maar verder liep het best wel lekker. Tot 2x toe zelfs een lift afgeslagen, want dit moest toch gaan lukken. En jawel het is gelukt! Geen 5 km per uur, maar toch weer 10 kilometertjes 'in the pocket!' 

Een wat uitgebreidere blog vandaag, maar ja, we wandelen dan ook in mijn geboortestad: Almelo!
De betekenis van de naam Almelo komt van het woord Loo, een open plaats in het bos. Alme komt van Olmen (soort bomen). Olmenloo werd op een gegeven moment Almelo. 
We gaan vandaag wandelen langs de Wateregge en de Gravenallee, de grafelijke bossen en landerijen van Huize Almelo, waarin zo'n tachtig boerderijen staan. 

Huize Almelo is een havezathe in die het centrum van de Heerlijckheid (bestuursvorm voortkomend uit een feodale onderverdeling van het overheidsgezag in de middeleeuwen) Almelo vormde. De geschiedenis van huize Almelo gaat terug tot 1157. In dat jaar duikt voor het eerst de naam Everardus van Almelo op bij een ondertekening van een document als getuige voor het kapittel van Sint Pieter te Utrecht. 
Huize Almelo blijft 8 generaties lang in de familie Van Almelo. De laatste Van Almelo was Beatrix van Almelo. Het huis Almelo ging nog over op haar zoon en daarna op haar kleinzoon Johan van Heeckeren genaamd van Almelo. Toen deze in 1461 kinderloos stierf ging het huis over naar zijn neef, namelijk Sweder van Heeckeren. 
Het kasteel is tot op de dag van vandaag in handen van de familie Van Rechteren Limpurg. In die periode wisselde Huize Almelo zowel binnen als buiten de familie nog regelmatig van eigenaar. De familie had eeuwen verschillende rechten in de stad Almelo, waaronder het recht om recht te spreken. Vandaag de dag houdt de graaf zich bezig met restauratie van oude panden in de binnenstad en het onderhouden van bossen die eigendom van de familie zijn. 

En wat heeft Almelo met Kloosterhaar? Graaf Max Van Rechteren Limpurg woont met zijn vrouw en kinderen in Kloosterhaar! Toch wel een bijzonder toeval!

De wandelaars vandaag zijn: Truus, Annie, Hennie, Gé en Roelie. 
Met IkhebmijnwagenvolgeladenTruus gaan we dit keer naar Almelo. We starten in de Gravenallee, daar kun je namelijk nog gratis parkeren!
We gaan linksaf langs de Van Rechteren Limpurg Singel en gaan een eindje verderop linksaf naar beneden De Laan van Denizli in. We bevinden ons nu in 't Paradijs, een van de mooiste wijken van Almelo. Slalommend door de wijk komen we uit in de Bolkshoeksweg. We lopen langs de Loolee en bevinden ons vervolgens in de Wateregge. 

We stoppen even bij Erve De Hofstede, een ouderwetse Twentse Pleisterplaats, voor een hoognodige plaspauze. Zooo, dat lucht op!!
Deze pleisterplaats was vroeger een rustplaats voor de Marskramers, die hun vele waar aan de man probeerden te brengen bij de boeren. Op de Pleisterplaats konden ze hun paarden wat rust gunnen en hen voer en drinken geven. Het is een zeer oude plaats, welke al rond 1400 in de boeken voor komt. Je kunt hier zelf een kopje koffie zetten of 's zomers iets fris pakken Helemaal door ons goedgekeurd, al was het alleen maar vanwege de prachtige wimpel op het erf & de zwartwitte hond!

We vervolgen onze weg langs de Leemweg. Aan de Brandrietsweg wacht ons een verrassing: de moeder van Jarno, de schoonzoon van Gé, staat ons op te wachten met koffie en een overheerlijke krentenbol en ook nog eens heerlijke cake van de Echte Bakker! 
Het Almelose, Westerhaarse en Sallandse dialect wordt uitgebreid met elkaar vergeleken, maar we moeten verder.
MoedervanJarno: ontzettend bedankt, het was heerlijk!
Volgende keer een soepje?? Of V.V.K.?

We lopen verder langs de Flierweg en komen aan bij de “De Koningsleiding". Hier staat een rij prachtige knotwilgen, een mooi geheel voor dit landschap.
Knotwilgen hadden vroeger een belangrijke betekenis voor de regelmatige houtopbrengst die ondermeer bestond uit rijshout, (dunne takken). Deze takken werden gebruikt voor het maken van stoelen, manden en schopstelen.
Hier gaan we in de route beetje mis, maar het komt al snel weer helemaal goed: Wij zijn in De Gravenallee!

We gaan rechtsaf het bos in en langs een smal bospaadje komen we aan bij een graftempel. 
Nee, Hennie het is géén caravan!
Het is de privé begraafplaats van de familie van Rechteren Limpurg. Het grafmonument heeft een graftempel en een grafzerk. Het geheel ligt mooi verscholen tussen de rododendrons. We lopen verder door de bossen rondom de Gravenallee.
Hier gaat het echt mis...strompelend door het struikgewas komen we steeds weer bij een wildwaterrivier uit, hier klopt iets niet...Op het hellup hellup geroep van Gé reageert helaas niemand, zelfs in Almelo niet. We besluiten om voor de avontuurlijke route te kiezen......

......we gaan over het water! Annie als eerste en de rest volgde soepel en wel. Geen funniest-home-videos momentjes dit keer! 
We vervolgen onze weg naar de prachtige Gravenallee. 
Door deze 'fout' in de route missen we het Tolhuis. Dit maken we de volgende keer goed, want we hebben afgesproken dat we in april deze wandelroute opnieuw gaan doen. De omgeving is prachtig, het zijn rustige wegen, nauwelijks auto's tegengekomen en heel veel dieren (eekhoorns, kippen, fazanten, koeien, paarden, buizerds, reeën) gezien!
Iedereen was het dus ook volmondig eens: 
Almelo is prachtig!

Vandaag hebben we maar liefst 17 kilometer gewandeld!   
[Klik hier voor de volledige wandelroute] 

Het Tolhuis hebben we dus niet gezien, hier toch nog even een foto van het Tolbord.
Het tolhuis van Huize Almelo is van omstreeks 1850. Aan de gevel hangt nog het Tolbord, met daarop de te betalen tolgelden voor de toen geldende doorgang, de oude slagboom maakt het geheel kompleet.
Een mooi oud stukje nostalgie, dat goed tot zijn recht komt in deze mooie Gravenallee. 


Onderaan deze pagina alle foto's van vandaag!

Vanavond voor het eerst sinds jaren in een sportschool geweest, overgehaald door wandelmaatje Hennie en buurvrouw Geesje. De bedoeling? Ook de andere spieren eens aan het werk zetten, niet alleen de beenspieren.
Berkhof Sport & Bewegen (gevestigd in een boerderij aan de Dalweg 20 in Westerhaar-Vriezenveensewijk) is geen gewone sportschool, althans niet zoals ik ze in ieder geval ken.
Moeder Aletta en dochter Sjoukje leggen zeer de nadruk op gastvrijheid, laagdrempeligheid en gezelligheid en dat merk je aan alles. Bij binnenkomst, in de sfeervolle entree, branden overal kaarsen en na het uurtje sporten is er gelegenheid om in de gezamenlijke ruimte nog even samen een kopje koffie te drinken.  Ook tijdens de les wordt je zeer professioneel begeleid. Kortom zeer de moeite waard en zal dan ook zeker wat mij betreft een vervolg krijgen!

Vanmiddag met Marleen gewandeld in Vasse. 
De weersomstandigheden waren goed. Fris, af en toe een sneeuwvlokje, maar soms brak zelfs de zon even door.
We zouden de Hazelbekke route gaan lopen, een prachtige wandeling door een beschermd natuurgebied: "De Hazelbekke" waar nog echte orchideeën voorkomen!
[voor DIE route + kaart klik hier] 

Maarrrr.....

"Officiële" goedkeuring beklimming Alpe d'Huez!
@revalidatiepoli Ropcke Zweers Ziekenhuis.

Verslag: Hennie Maathuis
Annie, Gé, Jennie, Hennie en Truus, vertrekken om 13.00 uur vanaf de boerderiee van Truus richting Duitsland. We maken ons op voor een wandeling van 12 km door Duitsland. Het miezert een beetje dus wel of geen regenkleding of alleen een regenkapje? We hebben de pas er goed in en er wordt weer wat afgekletst. We verheugen ons op de kleine pauze want Lucas onze P.A. zal ons halverwege opwachten met ..??
Zo wandelen we richting Wielen en zie daar de BUS met hete chocolademelk en een heerlijke mueslireep.  Jennie neemt niet wat want zij vind het zonde van de calorieën die ze er al af heeft afgelopen. 

Nee, als het de volgende keer toch iets moet moet zijn dan liever V.V.K.
Oftewel Veel Vette Kroketten, dat is pas een traktatie. Dus Lucas zet de panne mar vast an! Dan komt de vraag: "Lucas heb ie ok een Dixie in de busse, want wie mut zo nudig". Nee, helaas geen Dixie in de bus, volgende keer toch maar een campingtoilet of een emmer mee nemen in de bus. Maar ja, onderweg wordt de nood toch wel hoog voor Truus en Annie....Maar als de nood hoog is, is de redding nabij, er is genoeg bos dus duiken de dames het bos in. Ze waren geen wildplassers, want het ging er rustig aan toe.
Tegen half vier rijst de boerderiee van Truus aan de horizon en we spoeden ons huiswaarts.
Het was vandaag een vermoeiende tocht, misschien kwam dit door het weer, we weten het niet...

Gisteravond de ultieme wandelfilm bekeken, ontroerend mooi!

The Way
Daniel is de zoon van de Amerikaanse dokter Tom. Hij is een fervente wandelaar en legt de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella af. Tijdens de tocht wordt Daniel echter het slachtoffer van een storm en komt hij om het leven. Tom heeft nooit begrepen waarom zijn zoon die tocht wou afleggen. Op zoek naar antwoorden en het lichaam van zijn zoon trekt Tom naar Saint-Jean-Pied-de-Port, waar hij begint aan dezelfde pelgrimsroute. Onderweg wordt hij onderworpen aan de gevaren van een lange wandeltocht, maar ontmoet hij ook enkele lotgenoten.


LIFE IS TOO BIG TO WALK IT ALONE.