 Vanavond hebben Gé en Roelie het busje opgehaald. Ziet er mooi, nieuw en schoon uit! Bedankt Taxi Leemhuis! Korte uitleg gehad (zit er ook een boekje bij? schijnt een erg vrouwelijke vraag te zijn) en vervolgens scheurde Gé er mee weg alsof ze nooit anders had gedaan. Nog 1 nachtje slapen en dan is het eindelijk zover!Iedereen bedankt alvast voor alle "sterktes", "successen" en "veel plezieren", persoonlijk, via mail, via facebook of andere social media! Wij zijn er (geloof ik...) klaar voor!
 "Als pastor loci kan of mag ik het niet nalaten om voor vertrek nog een bemoediging mee te geven. Ik wil dat doen met een lied/ gebed en een gebed/zegen: Eerst Psalm 121, een lied voor bij het klimmen naar omhoog op N.B. de Hemelvaartsdag en vanuit Neder-land, dat niet alleen betekenis heeft bij het fysieke klimmen van werkelijke bergen, maar ook bemoedigen wil op de weg die ieder mens gaat en hindernissen te boven komt. De zegen van St. Patrick uit de Anglicaanse traditie benoemt de belangrijkste hindernissen zegt bij elk van die, de hulp van de Aanwezige toe, Die in het verborgene jou kracht verleent en over je waakt. Ga dus op weg en overdenk bij tijd en wijle deze dingen en wees gezegend. Met een hartelijke groet: tot in Bourg d’Oisans!" Domie Wim
Opnieuw bericht van de familie Egberts, woensdag 7 mei, 11.30 uur,
bovenop de Alpe d'Huez: SNEEUW!
 Foto by Marieke
 verzonden via I-phone De eerste vrijwilligers zijn zondag jl. gearriveerd op de camping in Le Bourg d'Oisans.
De familie Egberts heeft ons alvast een berichtje en een foto gestuurd:
"Zijn net de alp d'huez opgeklommen met de auto uiteraard. Nou wandelaars en fietsers we hebben veel respect voor jullie!!! Zeer indrukwekkend om te zien!! Ja hoor Roelie goede reis gehad. Het regent hier nu.. boven op de berg ligt gewoon nog sneeuw!!"
Tja Gé, stop dan toch maar je skipak in de koffer!
Vandaag, maandag 6 mei, opnieuw bericht uit Frankrijk, een foto:
Huisdieren op de camping (beetje volslank zo te zien...).
De T-shirts zijn geregeld door oons Berggait, de opdruk door Emmie van de Griend, de sterke spreuk is bedacht door Hermien de Boer!
Ook na de bijzondere kerk[uitzwaai]dienst, zondagochtend in Sibculo, weer even tijd maken voor de traditionele groepsfoto:
 WIJ ZIJN ER KLAAR VOOR, KOM MAAR OP MET DIE BERG!
 Toen we in januari begonnen met de wandeltraining, leek 11 mei nog heel ver weg, maar het duurt nu niet lang meer....nog maar een paar nachten wachten en we vertrekken al naar Le Bourg d'Oisans!
Op advies van Tieme wandelen we vandaag voor het laatst, daarna "onze krachten sparen en voeten verzorgen".
Dus vandaag de allerlaatste, gezamenlijke wandeling! We besluiten onze Alpe d'Hueztraining met het 'beklimmen' van De Diepe Hel op de Holterberg en dan moet het goed zijn.
Of we al zenuwachtig zijn?
Neuh..........of toch wel een beetje?
 De middag begon avontuurlijk, maar eindigde wel heel spannend, maar daarover straks meer!
We vertrokken in twee auto's richting de Holterberg. Nu zijn er vele wegen die leiden naar, maar hoe we er vandaag zijn gekomen....om een heel lang verhaal kort te maken, we hebben er een uur over gedaan, zijn in Vroomshoop geweest, Den Ham, Zuna, Rijssen (verdwaald op een prachtig maar heel groot industrieterrein) maar gelukkig uiteindelijk in Holten aangekomen.
Arme Alet zat al een tijdje, op een steen, te wachten. Toen we aankwamen bleken we twee verschillende routes in gedachten te hebben, één door de bossen over het zand (Henny en Alet), maar de Asfalttijgers kozen toch voor de Motieweg (naar beneden en dan weer naar boven) en de Diepe Hel, dat kon immers niet genoeg geoefend worden!
 Het was werkelijk fantastisch wandelweer, we hoefden zelfs geen jas aan. En de natuur! wat een verschil met een week geleden. De krentenbloesem stond volop in bloei en de berken vol met frisgroen blad, prachtig!
Op weg naar de Diepe Hel zag Roelie ineens iets bijzonders aan de kant van de weg liggen...
Toch maar doorgelopen naar de Witte grenssteen. Hier even een korte rustpauze, dus even wat drinken en eten. Hennie en Dirkje waren al op de terugweg, ze hadden de pas er flink in. Ze liepen al vanaf het begin voor ons uit.
Leuk om te zien hoe de verschillende (prof)wielrenners naar boven klommen.
Deze (lopende) man was wel heel erg eerlijk: "Pffft! Ik dacht, dat doe ik wel even!"
Een ligfietsende wielrenner, leunend tegen de grenssteen ;-)
 Toen we weer terugliepen kwamen we weer langs de vreemde verzameling botten. Roelie was toch te nieuwsgierig en nam het hele zooitje mee in haar rugzak, dit moest toch uitgezocht worden? Voor Truus en Annie een mooi moment om even een plasje te doen. Rustig terugwandelend kwamen we weer bij Woody's aan, voor een lekker bakje koffie of thee of iets anders.De botten bleven Roelie dwarszitten dus op naar de deskundigen van Natuur Diorama Holterberg.Daar is ze een tijdje binnen geweest...
Het museum was eigenlijk gesloten, maar de beide dames werden zo enthousiast van deze vreemduitziende schedel, dat ze met allerlei skeletten aankwamen. Nee, het was geen vos, het was geen ree, geen reebok, geen wild zwijn....
Maar was het dan wel? Ze kwamen er niet uit. Toen een van beiden aangaf dat de botten er wel menselijk uitzagen besloot Roelie te vertrekken. Stel je voor, je zit zo midden in een aflevering van CSI en bent ineens getuige van een plaats delict! De beklimming van de Alpe d'Huez mocht niet in gevaar komen, dus wegwezen!
Achter haar aanrennend riep een van de dames haar nog na: "Of misschien is het wel een Alien!"
Surrealistisch einde van een prachtige wandelmiddag...de koffie was inmiddels koud!
Over tot de orde van de dag: boodschappenlijstje samenstellen voor onderweg [was snel klaar: IEDER VOOR ZICH] en voor in het huisje [vooral veel wijn].
En natuurlijk moest De Allerlaatste Traditionele Groepsfoto van de Allerlaatste Training voor DE berg nog gemaakt worden!
Tegen half 6 vertrokken we weer naar huis, dit ging een stuk vlotter, na een klein half uurtje waren we al thuis.
Wist u trouwens dat Hans B. en Berggait helemaal niet kunnen koken?
Thuisgekomen toch nog even aan het skeletpuzzelen geweest en het werd ineens duidelijk!
Het is een buitenaardse hond en hij heet PLUTO!
Het raadsel is inmiddels opgelost: het bekken, dus niet de schedel (!) van een damhert!
 Alvast de foto, behorend bij het artikel in De Toren,
a.s. woensdag.
Op de foto ontbreken bij de wandelaars: Dirkje, Truus en Alet.
Ook konden enkele fietsers er helaas niet bij zijn.
De Stentor, woensdag 1 mei jl.
TC Tubantia van donderdag 25 april jl.
Hieronder artikelen in TC Tubantia en De Stentor, februari jl.
Hieronder artikelen in TC Tubantia en De Stentor, december 2012
 Vandaag was ik om 09.00 uur in Almelo om Marleen op te halen. Vandaag zouden we samen op de Holterberg gaan wandelen.
De bedoeling was om ieder geval, op mijn verzoek, De Diepe Hel te lopen.
We parkeerden de auto bij Woody's en besloten eerst de Motieweg 'te doen'.
Eerst naar beneden wandelen en vervolgens weer naar boven. Lekker klimmetje om mee te beginnen!
We kwamen opvallend veel, vermoeid uitkijkende, wielrenners tegen toen we weer naar boven liepen ;-)
Dit was een voorbode voor de uren die zouden volgen.
 De Sallandse heuvelrug is een gebied met on-Nederlandse vergezichten over grote golvende heidevelden en uitgestrekte bossen. In een ver verleden vormden schuivend ijs, smeltend water en stuivend zand het landschap.
Ook de mens heeft er zijn sporen nagelaten, waarvan de oudste dateren van vijfduizend jaar geleden.
De huidige aanblik van het gebied is vooral in de laatste eeuwen ontstaan. Zandverstuivingen, veroorzaakt door overbegrazing van heidevelden, werden begin vorige eeuw beteugeld door het aanplanten van bos.
Maar ook vandaag drukt de mens nog een stempel op het gebied. Nu met als doel het landschap en de planten- en dierenwereld te behouden.
Aan het eind van de Holterbergweg gingen we linksaf, richting De Diepe Hel. Bij de 'Witte grenssteen' zouden we weer omkeren. Hier aangekomen hadden we de pas er echter zo flink in dat we besloten verder te wandelen richting de Koningsbelten. En dat nieuwe bezoekerscentrum, helemaal verbouwd en net geopend, nog maar 2,3 kilometer wandelen? Doen?
 Bovenop de Koningsbelten hebben we even een stop gemaakt. Heerlijk genieten van het prachtige uitzicht! Inmiddels hadden we al besloten verder te gaan en nog een aantal kilometertjes toe te voegen aan onze route.We waren benieuwd naar het nieuwe Buitencentrum en hadden ook wel zin in een kopje koffie, dat kon dan mooi bij Hotel Restaurant Dalzicht!
Het koffiedrinken werd gecombineerd, gezien het tijdstip, met een lunch.
Het restaurant zag er wel erg gedateerd uit, maar de bediening was vriendelijk, de lunch eenvoudig maar smakelijk. Het was vooral heerlijk om even lekker te zitten!  Aan de overkant van Dalzicht bevond zich het geheel vernieuwde Buitencentrum Sallandse Heuvelrug.
Hier kun je alle informatie krijgen over de natuur, geologie en (cultuur)historie van dit unieke gebied. Naast Staatsbosbeheer vinden ook het Instituut voor Natuureducatie en Duurzaamheid (IVN), het Centrum voor Natuur en en Milieu-educatie, Sterrenwacht Hellendoorn en het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug hier hun thuisbasis. We hebben hier even rondgeneusd. Het zag er allemaal erg mooi uit, vooral ook voor kinderen veel te beleven!
Marleen stelde voor op de terugweg het asfalt zoveel mogelijk te vermijden maar meer de wandelpaden te gaan volgen. De grote groepen wielrenners werden op de heenweg nl. vergezeld van veel automobilisten, dus het was voortdurend opletten, niet zo leuk...
Vanaf de parkeerplaats van het Buitencentrum zijn we rechtsaf het wandelgebied ingegaan. Dit bleek een schot in de roos, prachtige vergezichten en mooie wandelpaden. Er kwamen zo wel weer wat kilometertjes bij.....
 We konden het wandelpad hier niet verder vervolgen i.v.m. het broedseizoen. De Sallandse Heuvelrug is een van de weinige plekken in West- Europa waar de korhoen nog voorkomt. Van 15 maart tot 15 juli is het broedseizoen van de korhoen en in die periode wordt een gedeelte van de heide afgesloten voor publiek. De korhoen is het beeldmerk van het Nationaal Park.
Dus terug naar de hoofdweg, hier de weg overgestoken en hier op zoek naar wandelpaden. Op een gegeven moment kwamen we aan bij het bord: "Geen doorlopend voetpad". Wat te doen? We kozen voor de avontuurlijke route om in de buurt van de hoofdweg te blijven, anders raakten we wel heel erg van de weg weg..........
Het bleek gelukkig mee te vallen, het was alleen wat minder begaanbaar, hier en daar wat drassig.....
 Inmiddels begonnen we hier en daar toch wat pijntjes te voelen en werden we een beetje stiefindebott'n. Even gecheckt op Marleen's telefoon: nog 2,5 kilometer, nog een half uurtje dus...pffffffffft! We besloten onszelf een beloning in het vooruitzicht te stellen: iets lekkers bij de koffie bij Gasterij Het Lösse Hoes!Met dat in het vooruitzicht ging het ineens een stuk beter. Maar toen we bij de laatste bocht aangekomen waren, en we eindelijk de parkeerplaatsen ontwaarden, waren we meer dan opgelucht!
We bleken in totaal NEGENENTWINTIG kilometer te hebben gelopen.
Erg trots op onszelf gingen we voor de Kersenmonchou, deze was in één woord: VERRUKKELIJK!
 Nog een paar nachten wachten dan is het zover. DE ALPE D'HUEZ!
Even terug in de tijd, naar onze allereerste wandeling, een tocht van 6 km....
Nog maar zo kort geleden en met z'n allen nu al zoveel conditie opgebouwd, onvoorstelbaar eigenlijk!
Maar nog belangrijker; er is een leuke, hechte groep ontstaan.
En wat hebben we veel lol en gezelligheid met elkaar!
Klein stukje uit het verslag:
Zaterdagochtend 19 januari - 10.15 uur, het is -5 graden, gevoelstemperatuur is echter -15 graden, brrr wat koud! Toch hebben we vandaag met een aantal diehards de kou getrotseerd. De start van de wandeltocht was bij Truus van Blanken aan de Balderhaarweg. Ieder was voorzien van dikke jas, handschoenen, das, Russische bontmutsen (of iets wat daar op leek), zelfs een flesje warm water (?), dus de wandeltocht kon beginnen!
|
