 Vrijdag 6 september 2013 was het zover: de Alpe d'Huez reünie vond eindelijk plaats! Allereerst Liza & Wout en Klasien & Tieme bedankt voor de gehele organisatie. Alles was voortreffelijk geregeld en verzorgd vanaf de eerste informatieavond t/m deze geslaagde reünie!
Vanaf 20.00 uur was iedereen welkom in 't Haarschut: fietsers, wandelaars én sponsoren. De Alpe d'Heuzen waren goed vertegenwoordigd, alleen Annie kon er niet bij zijn. We werden allereerst verrast door een spontaan optreden van de Haarschutters, waarvoor dank! Jessica en Alexandra hadden gezorgd voor een lekker kopje koffie, Liza en Wouter hadden een mooi filmpje gemaakt, er was zelfs een fietssimulator zodat, wie dat vrijwillig wilde, nog een keer de Alpe d'Huez op kon fietsen! Nou ja, een heel klein stukje dan...
Maar het ging natuurlijk vooral om het SAMENZIJN.
Samen herinneringen ophalen en samen met weemoed terugkijken en terugdenken aan alle belevenissen op DE berg en alles wat daaraan voorafging.
De Barg
 Voor de Alpe d'Heuzen zou deze reünie een mooie afsluiting van een hele bijzondere periode in hun leven kunnen zijn.
Want het begon allemaal in januari, in de keuken bij Truus: een groep wandelaars die elkaar lang nog niet allemaal bij naam of van gezicht kenden. Na een intensieve periode, met soms wel 3 wandelingen in één week, kwam het uiteindelijke doel in zicht: De Alpe d'Huez!
De uitzichten tijdens de klim naar boven waren overweldigend. In de bergen ervaar je Gods grootheid en voel je je als mens wel heel erg klein.
En wat kwamen de emoties los boven op deze 'Barg'. Het doet toch blijkbaar veel met je als je zo’n uitdaging met jezelf aangaat! Een ervaring om nooit meer te vergeten........
De Finish
De voorbereiding
 In genoemde periode van januari t/m mei is een hele hechte wandelgroep ontstaan, waarin lief en leed werden gedeeld, maar waarin vooral veel, heel veel gelachen werd.
Maarrr...deze reünie is echter zeker géén afsluiting van deze periode want de d'Heuzen bleven wandelen en blijven wandelen!
De frequentie is behoorlijk afgenomen, maar er staan een aantal mooie wandelingen op de agenda: o.a. op bezoek bij de Graaf van Almelo en de Kloosterpadwandeling in Zenderen, maar ook een (bijna) wekelijks rondje Balderhaar.
En volgend jaar mei is er zelfs al een wandelweekend georganiseerd! Wel wat dichterbij huis: Duitsland, in het prachtige Nannhausen, waarbij Emmie & Wim voor onderdak (foto) zorgen.
 Dit was het allerallerallerlaatste blog op deze pagina!
Ik heb het met ontzettend veel plezier gedaan. Vanaf het moment dat ik het blog bijhield ben ik veel meer gaan 'zien!' Door bewust te gaan wandelen en om me heen te kijken, ben ik gaan zien hoeveel er in de natuur gebeurd. Ik heb bloemen en dieren (en skeletten ;-) gezien die ik nooit eerder gezien heb. Niet omdat ze er nu plotseling wel zijn, nee! Ik zie ze omdat ik beter om me heen kijk. Ik probeer alle blogs te bundelen tot een boek met de titel: "Onze reis naar de Alpe d'Huez". Het ontbreekt me helaas aan tijd om dit boek op korte termijn af te ronden, maar vóór het volgende wandelweekend moet het zeker klaar zijn ;-) Wil je de belevenissen van de Alpe d'Heuzen blijven volgen? Kijk dan op dit blog.Lieve groet, Roelie
 Donderdagavond om 19.30 uur kwamen we aan op camping La Piscine in Bourg L'Oisans. Tieme stond ons op te wachten en bracht ons naar de vakantiebungalow, net gebouwd en ingericht dus het rook nog helemaal nieuw.
Nadat we alle bagage hadden "opgeborgen" was het een complete chaos in het kleine huisje. Geen probleem, dat zagen we morgen wel weer. Nu moesten naar het huisje met de slingers van de familie Egberts. Jarno was nl. die dag jarig en had ons gastvrij uitgenodigd voor een BBQ.
Dat was nog eens een welkomstmaaltijd! Super verzorgd en het smaakte heerlijk! Jarno & Marieke BEDANKT!
De kadootjes vielen ook in de smaak, vooral de bestseller:
 Wat vrouwen van mannen kunnen verwachten
Tot op de dag van vandaag hebben de ondoorgrondelijke, complexe geheimen van de geest van de vrouw de wetenschap voor raadsels gesteld. Hun verwachtingen van mannen zijn torenhoog. Vrouwen willen belangstelling, begrip en liefde. Ze willen waardering, een helpende hand in het huishouden en bovenal: aandacht.Om het onbegrip en de misverstanden in de relatie tussen een man en een vrouw voorgoed uit de weg te ruimen, geeft dit baanbrekende boek je antwoord op de prangende vraag wat vrouwen van mannen kunnen verwachten.*
Terug in ons huisje was er tijd om even gezellig met elkaar te kletsen:
 Het werd toch nog gezellig ;-) maar om half 11 waren de knolletjes op en gingen we naar bed. Het regende, dus we moesten allemaal denken aan het liedje van Rob de Nijs: Zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam, alleen was nu de tekst:
Keihard ramt de regen op ons pannendak! Wat een lawaai, de oorsuizers sliepen heerlijk ontspannen, maar de rest deed geen oog dicht...
The day before....
 De volgende ochtend kwamen de Alpe d'Euzen een voor een krakkemikkig uit bed. Tabletten kwamen tevoorschijn, gebitten werden weer ingedaan (sommigen misten een tand..), brillen opgezet, ruggen gestrekt, kortom klaar voor ons eerste ontbijt!
Moet eerlijk zeggen, de roomservice is hier werkelijk voortreffelijk. Verse croissants en heerlijk vers stokbrood werden aan huis bezorgd, wat een verwennerij!
Het regende niet meer en de zon brak voorzichtig door, dus het beloofde een mooie dag te worden.
 Ons eerste ontbijtje!  's Ochtends zijn we, zoals eerder uitgebreid beschreven, de berg voor het eerst op geweest. Onder de indruk en vol twijfel kwamen we weer terug op de camping. Is het toch te hooggegrepen? We shall see....
Over tot de orde van de dag, er moet ook nog gegeten worden: KOOLHYDRATEN, dus pasta!
Boodschappen halen in het dorp, bij een grote Casino supermarkt. Eerst even het dorp in geweest, kaartjes en cadeautjes gekocht en allerlei verleidingen weerstaan...Wel nog samen met Wim & Emmie een kopje koffie gedronken.
 We zijn eerst aan de overkant van de camping geweest om de waterval te bewonderen. Bulderend komt hier het water naar beneden, indrukwekkend om te zien maar vooral om te horen!
 Vanavond moesten we zelf koken. Het hoofdgerecht:
PASTA DIE DIRKJE!
Smaakte best!
Gé heeft een Sportbijbel van Frederik (van de Haere) gekregen.
Elke dag hieruit een stukkie voorlezen lijkt een traditie te gaan worden.
 Er is er een jarig, hoera hoera, dat kun je wel zien dat is EMMIE!
Vandaag was oons Emmie jarig en dat moest natuurlijk ook gevierd worden, vanzelfsprekend mét Franse taart!
Alle wandelaars, fietsers en vrijwilligers waren uitgenodigd in Huize van de Griend.
E.e.a. werd gecombineerd met een briefing, want wat gaan we morgen ook al weer doen?
 Terug in ons huisje hebben we nog even gezellig nagekletst, maar we besloten toch maar op tijd naar bed te gaan. Morgen was immers De Grote Dag!
Hennie en Roelie (kon geen maar geen afscheid nemen van haar laptop) gingen als laatsten.
Roelie had 's ochtends al gezien dat de slaapkamerdeur niet goed was afgesteld, de deur veroorzaakte een kras op de houten vloer. Roelie vond dat er op dat moment nog aan gesleuteld moest worden, waarom? Dat zal altijd een raadsel blijven...
De deur werd opgetild, maar viel vervolgens op haar linkerWANDELvoet, dus ff paniek, snel een koud doekje er op. Dirkje, inmiddels ook weer verschenen besloot samen met Hennie de deur er weer in te hangen. Dat viel nog niet mee, na zo'n 20 minuten worstelen, verscheen Truus, in nachthemd, met blote voetjes ten tonele. Ze pakte rustig de deur en, voordat Roelie kon roepen "Pas op je blote voetjes!" hing de deur er al weer in ...Chapeau!
Maar liefst 5 dagen later pas schoot Hennie het bijpassende liedje te binnen: De deur, de deure, wie steet er veur de deure! Gelukkig eind al goed. Loat gaon!
De volgende dag, na een slapeloze nacht in een huisje vol adrenaline, gingen we De Berg op.
The rest is history....
Spreuk van de dag...
* "Het boek "Wat vrouwen van mannen kunnen verwachten" bestaat volledig uit blanco bladzijden.......
 In de komende blogs blikken we terug op ons avontuur in Frankrijk, vandaag: De dag van vertrek, donderdag 9 mei.De wandelaars, m.u.v. Annie [die is er al], Ina [rijdt met Hans mee] en Domie & Emmie [zijn al om 05.00 uur vertrokken met Fietsenaanhanger] zitten comfortabel in het door Leemhuis gesponsorde busje. Bart is er ook bij! We lopen een paar minuten vertraging op want Roelie heeft een kleinigheid thuis laten liggen........ haar wandelschoenen!! Dank Alet!
Iedereen staat werkelijk te dauwtrappelen van ongeduld. Maar, terwijl we worden uitgezwaaid door familie, vrienden en buren, vertrekken we dan toch eindelijk om 06.07 uur.
Zoals afgesproken rijdt Gé de eerste uren. De route is helemaal duidelijk dankzij de zeer gedetailleerde aanwijzingen, mét een heuse busindeling, van dochter Marieke [vanaf de camping in Bourg d'Oisans], dus dat kan niet anders dan goed gaan! Vake bi'j te bange...
 le route LE ROUTE:
Via Arnhem, naar
MaastrichtLuxembourg
Metz
Nancy
Dijon
Lijon
Grenoble
Bourg d'Oisans!
Het is ongeveer 1200 km en de geschatte reistijd is 12 uur.
Om de 2 uur stoppen we en wisselen we van chauffeur,
Dirkje, Hennie, Alet.
Bart rijdt liever niet als het niet nodig is....wordt vervolgd.
Om 08.00 uur stoppen we voor het eerst, even voor Venlo. Gé koopt een krantje voor onderweg, lekker ff het nieuws lezen. Helaas was het een oude krant, wel het volle pond betaald trouwens. Hennie is de volgende chauffeur. Om 09.00 uur verlaten we Nederland. De omgeving van België kunnen we niet echt waarderen, wat een oude meuk zeg! Hier gaat het even mis in de route, maar gelukkig zien we het bord HERSTAL al...
 We vragen ons ineens af hoe dat moet met de terugweg, daar hebben we geen routebeschrijving voor gekregen...Gé heeft de oplossing: "Kijk maar eens achterom, op de achterkant van de borden staat:
"NOAR HUUS!" Dirkje kijkt prompt achterom!
Dirkje is tevens de volgende chauffeur. Het stijgen en dalen vindt ze wel spannend. Het gaat ook echt wel heel stijl omhoog.. whoooooeee!
Het is 11.20 uur en nog 40 km, dan zijn we in Luxembourg.
 Om 12.00 uur zijn we in Frankrijk. Truus is hier nog nooit geweest, wat ze er van vindt? "Het is bulterig". Voorbij Metz stoppen we bij een Bonjour tankstation om te tanken en weer een plasje te doen. Alet neemt het het stuur over. Om 13.15 (Nancy) krijgen we een lekkernij van Jennie: Kumquats. Alhoewel lekker? Bah, wat smerig! Niet te eten die dwergsinaasappeltjes! Omdat er niets op de radio is (alleen Frans geklets, maar ja, dat kunnen we niet verstaan) gaan we zelf maar zingen. Om 15.15 uur is het nog 300 km tot Grenoble.
 Onze enige man aan boord, Bart, zit gezellig tussen de dames op de achterbank, maar als we luidkeels allerlei (soms zelfbedachte wandelliedjes) gaan zingen, besluit hij toch maar achter het stuur te gaan zitten. Hij verzucht: "Zitten ze de hele tijd te kwekken, gaan ze ook nog zingen...!"
Het hondje van de slager (2x)
Had vies gedaan (2x)
Het was gaan zwemmen (2x)
Zonder zwembroekje aan (2x)
En van je hela hela hela holala (3x)
Hela hela hela ho..
 Bart is vandaag jarig, maar dat had hij bewust geheim gehouden. Omdat we er toch achter zijn gekomen, moest er natuurlijk ook een cadeautje worden gekocht. De eerste grote tankshop had aanbod genoeg, maar dat was meteen het probleem. Wat moeten we kopen? Omdat we met z'n allen alle kanten opliepen maar waarschijnlijk ook een beetje verdwaasd uitkeken, immers net vrijgelaten uit de bus, werd de bedrijfsbeveiliger erbij gehaald.
Ze dachten waarschijnlijk te maken te hebben met een criminele zwerversbende.
Het cadeau werd een mooie mok met opschrift: 100% sportief. En een zakje snoep (voor onszelf ;-). Gelukkig werden we niet opgepakt, dus snel nog een plasje doen en hup, weer in de bus!
 Om 16.30 uur is het nog 200 km tot Grenoble. Hennie krijgt een sms-je van Joop. Hij wenst haar veel plezier en besluit het berichtje met KUS VAN JOOP! Hennie helemaal in de war: "Dat zegge nooit!"
100 km voor Grenoble wordt Gé gebeld door jarige, oud-Almeloër, Jarno, dus wordt er ook voor hem gezongen, het verjaarslied wordt afgesloten met een luid ALMELO ALMELO ALMELO!
Om 19.00 uur doemen ineens bergen op. Bergen met besneeuwde toppen. Wat een prachtig gezicht! Helaas is dit mijn uitzicht vanaf de achterbank....
Dus we moeten nog even geduld hebben voor het maken van de foto's, dat is uiteindelijk wel goedgekomen. Aangekomen in Bourg d'Oisans besluiten we nog even te gaan tanken. We stappen weer in, nu is het nog een klein stukje rijden...
Daar zien we het bordje: La Piscine. We zijn er!!! Tieme wacht ons op bij het hek. We gaan snel naar ons, naar laten blijkt, spliksplinternieuwe, huisje! Straks naar de verjaars-BBQ!
Maar daarover meer in het volgende blog!
 ZATERDAG 11 MEI 2013: D-DAY! of eigenlijk A-d'HDAY!
Vandaag ging het dan eindelijk gebeuren. We gaan Alpie
(Ja Mart, dat mag ik zeggen) beklimmen!
We hadden bijna niet geslapen, volgens Tieme zaten we vol adrenaline. Vroeg uit bed, dus tijd om uitgebreid te ontbijten. Vervolgens was het tijd voor de foto en nog een foto en nog een foto.....
Maar toen was het dan eindelijk zover.
Het was geweldig wandel(fiets)weer! Wat hebben we het getroffen, weinig wind, droog, zon en niet te warm!
Om 08.30 uur vertrokken de wandelaars, eerst naar Le Depart. Hier werden we uitgezwaaid door de families Ekkel en Spalink.
Nu begon het 'gevecht' tegen de berg. De eerste 4 bochten boven de 10 % AARGH!. We hadden toch goed getraind? Maar vooral de eerste bocht viel erg tegen! Zelfs oons Annie had het even moeilijk.
Na 5 bochten werd het inderdaad gemakkelijker, nou ja, gemakkelijk is toch anders....
Er zijn er vast honderden foto's (en films) gemaakt, die krijgen we vast nog weleens te zien, maar hieronder alvast een aantal.
In iedere bocht staat een bord. Dit konden we zeer waarderen! Je weet dan nl. precies waar je bent en hoever je nog moet. Ook bijzonder om al die Nederlandse namen te zien!
Alle vrijwilligers reden voortdurend af en aan met extra kleding, (doping??) water, koffie, druivesuiker enz. en op de posten werden we voorzien van broodjes, snoep en zelfs dekens (!)
Allemaal nogmaals ontzettend bedankt. Ik weet niet of er een naam is voor supporters in de wandelwereld, maar zonder onze 12e man was het zeker een stuk moeilijker geweest! Jullie waren fantastisch! Alvast een paar foto's (heb op weg naar boven niet zo heel veel foto's gemaakt...), de rest volgt!
Yell van de Alpe D'heuzen: ARG ARG ARG, KOM OP MET DIE BARG!
De laatste bocht...
 Het eind in zicht, het bord met nummer 1. Hierna toch nog zwoegen en ploeteren. Daar verschijnt ineens een wandelmoatie, stil loopt ze met je mee. We grijpen elkaars handen vast en dan laat ze je los....
De laatste meters... En ja hoor daar is eindelijk de finish. Wat er dan door je heen gaat is onbeschrijfelijk.
Tranen van vermoeidheid en opluchting, maar ook van trots. Tevreden? Ja, want het was zwaar, heel zwaar. maar we hebben onderweg ook genoten van de geweldige uitzichten. We hebben het allemaal gehaald. We mogen trots op ons zelf zijn!
Er zijn momenten in je leven die je altijd bijblijven en dit is er één van...
Wat hebben we een geweldige tijd gehad met een geweldige club mensen!
************
Ook iedereen bedankt voor alle steun sms'jes, feestboekberichtjes, mails & telefoontjes!
******
En natuurlijk ook alle sponsoren nog bedankt voor jullie bijdrage, hieronder het (voorlopige) totaalbedrag!
De foto's van de andere wandelaars volgen z.s.m., heb ze nl. zelf niet :-(
 In de komende blogs blikken we terug op ons avontuur in Frankrijk.
Vrijdags hebben we voor het eerst kennisgemaakt met 'onze' berg. Toeristische achtergrondinformatie kregen we van Jarno, onze chauffeur, superhandig! We wilden natuurlijk eerst helemaal naar de top, want daar lag sneeuw! Door de laaghangende bewolking was het wel een beetje mistig.
Maar, zoals eerder beschreven:
"Voor ons was de cirkel rond toen we, net als bij onze allereerste wandeling, weer met onze pootjes in de sneeuw stonden!"
 Bij de finish aangekomen, besloten we wat te gaan drinken in de L'Indiana bar.
Vanaf het terras werd iedereen die 'binnenkwam' aangemoedigd, maar daar was het behoorlijk fris, dus wij naar binnen. Jarno & Marieke trakteerden ons op koffie en dat smaakte goed! Het is hier een voortdurend komen en gaan van, voornamelijk, wielrenners. Ook hangt het vol met allerlei attributen van o.a. Tour de France wielrenners, maar ook natuurlijk, de naam zegt het al veel Indianen -excusez-le-mot-prullaria. Best vreemd, zo bovenop een Franse berg...
 Het wachten was op Tieme, hij wilde vandaag fietsend de berg op en misschien had hij, tijdens de laatste meters nog wel wat support nodig!
In de verte zagen we hem al komen, blik strak op de weg gericht.....tot hij ons zag!
Mika en Sven liepen het laatste stukje met hem mee en daar ging hij over de finish: he did it!
 Ondanks alle informatie die we vooraf hebben gekregen én gezien, waren we toch niet voorbereid op het zien van DE berg. Hoewel we in Jarno een vaardige chauffeur hadden, was de busrit toch spannend,
want wat was het steil....Na 2 bochten zaten we al zo hoog dat we onze camping bijna niet meer konden zien. De knoop in de maag begon toch ietsje groter te worden. Zou het ons wel lukken? Of was de "Nederlandse berg" toch letterlijk te hoog voor ons?
 Op de terugweg zijn we halverwege gestopt bij een kerkje, Eglise St. Ferréol.
We waren onder de indruk van de grote familiegraven en liepen in stilte rond.
Ook het uitzicht was (alweer....) indrukwekkend.
Sven wilde ons 2 (herdenkings) foto's laten zien, van een man en een meisje, dit had zichtbaar veel indruk op hem gemaakt.
Jean Le Boucher, heeft bovenop de Alpe d'Huez een kerk gebouwd: de Notre-Dame des Neiges (zie eerste foto). Opmerkelijk is dat het centrale deel van de kerk op exact dezelfde lijn ligt als de twee andere kerktorens van de gemeente, die van het dorp van Huez en de oudere kerk van St-Ferréol.
Het idee van de drie op een lijn liggende kerken herinnert eraan dat de godsdienst (zoals het Latijnse woord re-ligio aanduidt) als rol heeft de mensen onder elkaar te verbinden.......
 Bij bocht 20 zijn we gestopt om foto's van onze camping te maken, direct herkenbaar aan het azuurblauwe zwembad.
In de laatste bocht liep zomaar ineens een bloemenmeisje op straat, gevaarlijk hoor!
In het volgende blog meer over deze laatste dag voor de beklimming...
Wat een geweldige ervaring, wat hebben we genoten, wat een fantastisch saamhorigheidsgevoel,
woorden schieten te kort......
Morgen ga ik proberen dit blog te voorzien van een soortvanverslag, voor nu: TRUSTEN!
(foto's: Riet Benjamins)
 Lieve bloglezers,
Het was vandaag een bijzondere, emotionele dag vol indrukken. Het valt me dan ook moeilijk om e.e.a. op 'papier' te zetten.....
Vandaag stond in het teken van rusten en langzaamaan toewerken, met de nodige spanning, naar morgen. Met onze, zeer deskundige, chauffeur Jarno zijn we vandaag naar de top van de Alpe d'Huez geweest. Een prachtige rit met nog mooiere uitzichten, maar wat is die berg hoog en wat steil....
Sneeuw
Voor ons was de cirkel rond toen we, net als bij onze allereerste wandeling, weer met onze pootjes in de sneeuw stonden!
"Wat leu dreumt d'r van um barg'n te beklimm'n, mar verget 'n dreampel aover te gaon. Jullie doen beide! Respect!
Ellen Gast Vanavond hebben we een briefing gehad om alles nog een keer door te spreken. Omdat Emmie vandaag jarig is kregen we allemaal (!) gebak.
Ook omdat de wifi-verbinding niet meewerkt laat ik het hierbij, maar de voornaamste reden is toch dat sommige indrukken niet in woorden uit te drukken zijn.
Thuis zal ik opnieuw een poging wagen. We gaan nu zo proberen te slapen, maar eerst nog een glasie wijn...
Trusten!
 Datum: 9 mei 2013.
Tijd: 05.30 uur. Locatie: Schutstraat te Kloosterhaar
Iedereen staat werkelijk te dauwtrappelen van ongeduld om te vertrekken.
Boodschappen en bagage worden nog her en der over de auto's verdeeld, er wordt afscheid genomen van familie, vrienden en buren en dan is het eindelijk zover.......
Il va se passer, IT GIET OAN! Alpe d'Huez here we come!
LE ROUTE:
Arnhem - Maastricht - Luxembourg - Nancy - Dijon - Lijon - Grenoble -
Bourg d'Oisans - Alpe d'Huez!
Het is ongeveer 1200 km en de geschatte reistijd is 12 uur.
|
